Not logged in | Log in | Sign Up
Found: 8,
RSS Channel 
0
0 Search Photos
Jelcz PR110U #11510
1 march 1981 - Lublin - Śródmieście, ul. Krakowskie Przedmieście. W owych czasach ulica ta była jednym wielkim centrum handlowym. Szlak zakupowy zaczynał się przy Placu Łokietka 1 – tzw. Mały Pedet. Następnie – idąc w kierunku Placu Litewskiego - sklep sportowy, kosmetyczny, papierniczy i oświetleniowy. Punktem kulminacyjnym był oczywiście „Duży Pedet”, czyli Dom Towarowy Centrum „Sezam” (na lewo od autobusu). Odcinek Krakowskiego Przedmieścia od ul. Kołłątaja to kolejno: Desa, Księgarnia Wydawnictw Importowanych (w większości z tzw. Demoludów), Dom Książki, Moda Polska, Delikatesy i Raj Dziecka. Całości dopełniały banki, sądy, hotel, pomniki i kwiaciarki na murku. A jak ktoś zgłodniał, to mógł udać się do „Astorii” na rogu Lipowej i alei Racławickich, gdzie mieściły się, licząc od dołu – bar, restauracja i kawiarnia. Wieczorem ulicę rozświetlały kolorowe, migające neony. Nic zatem dziwnego, że przez Krakowskie (i ulice poboczne) przeprowadzone były najważniejsze linie autobusowe i większość trolejbusowych. Na zdjęciu Berliet z pierwszej, długo wyczekiwanej dostawy (można to poznać po czerwonym pasku nad oknami), mija Plac Litewski z widocznym obeliskiem pomnika Unii Lubelskiej. Na lewo od pomnika „baobab”, który zakończył żywot w 2017 roku, natomiast w tle wieżowiec, pierwotnie przeznaczony na siedzibę administracji Lubelskiego Zagłębia Węglowego – obecnie jeden z gmachów Urzędu Wojewódzkiego. Dwa megafony po lewej to nieodłączny element nagłośnienia ulicy podczas pochodów pierwszomajowych – trybuna główna znajdowała się przed gmachem Poczty Głównej. W pierwszym roku eksploatacji dla Berlietów utworzono linię pospieszną „A” – Węglin – Mełgiewska. Trasa ta pokrywała się prawie całkowicie z „dziesiątką”, autobusy zatrzymywały się na wybranych przystankach a bilet kosztował 3 złote (autobusowy normalny 1,50). Linia ta nie przyjęła się i bodajże po dwóch latach została zlikwidowana.Skan z albumu: Lublin Trzech Pokoleń, KAW Lublin 1987, Fotografia: Eliza Kwaśniewska.
Comments: 4
Jelcz 272 MEX #11277
1 march 1981 - Lublin - Śródmieście, pl. Wolności. Jasnobeżowy Jelcz widziany z perspektywy ulicy Walerego Wróblewskiego. Od czasu pojawienia się w Lublinie Ziutków, których każda dostawa była w innych barwach, MPK przestało się przejmować malowaniem remontowanych pojazdów w klasyczne kolory. Stąd beżowe lub bordowe MEX-y czy też pasiaste Skody 9Tr. Co do samej ulicy Wróblewskiego, warto dodać, że jeździły nią autobusy linii 8 i 11, ale tylko od strony Narutowicza. Ruch tych linii w przeciwnym kierunku (czyli od strony Hanki Sawickiej- dzisiaj Świętoduska), odbywał się wąziutką uliczką Przechodnią. Na parterze kamienicy z prawej strony miał siedzibę Klub Międzynarodowej Prasy i Książki, gdzie przy małej czarnej można było poczytać sobie gazety (również te ze zgniłego Zachodu). W kolejnej kamienicy mieściła się lubelska Cepelia, a w głębi widoczny budynek Wojewódzkiej Biblioteki im. Hieronima Łopacińskiego. A po maturze chodziliśmy na pączki – do Madeja ;)Skan z albumu: Lublin Trzech Pokoleń, KAW Lublin 1987, Fotografia: Eliza Kwaśniewska.
Comments: 3
ЗиУ-682В #669
1 august 1981 - Lublin - Śródmieście, ul. Lipowa. Jeszcze jedno ważne skrzyżowanie z historycznym już układem sieci trolejbusowej. Widoczna po prawej zwrotnica służyła trolejbusom linii 154 i 152. Szczególnie trudny był ostry skręt w prawo z Lipowej na Krakowskie Przedmieście i wymagał od kierowców „najechania” na pas środkowy. Kierunek od al. Racławickich do Krakowskiego Przedmieścia pokonywały linie 150,151 i152. Od strony al. Racławickich (z lewej) skręcały linie 153 i 155 (widoczny zjazd). I to właśnie trolejbus tej ostatniej linii znajduje się na przystanku. Skąd wiem? Ano stąd, że rozpiska ulic na filmie w 155 układała się w kształt „dwuteownika” – w środkowym rzędzie mieściła się tylko nazwa „Lipowa”. Rozpiski pozostałych linii układały się na filmie w miarę równomiernie (ot taki bonus dla miłośnika). Jeszcze jeden „handicap” dla osoby interesującej się problematyką komunikacji miejskiej był taki, że jak przewody sieci trakcyjnej drgają, to trolejbus niebawem nadjedzie, a jak wiszą nieruchomo – lepiej zawczasu przejść na przystanek autobusowy (metoda ta niestety nie działała, gdy silnie wiało). I jeszcze łyżka dziegciu. W tamtych czasach priorytetem dla przedsiębiorstw komunikacyjnych był dowóz pracowników (robotników, chłopów i inteligencji pracującej) do pracy i powroty do domów. Po godz.17 częstotliwość kursowania gwałtownie malała. Oczekiwanie na trolejbus poza godzinami szczytu w garanicach 45 – 50 minut nie należało do rzadkości. Ziutek pochodzi z serii „pomarańczowej”.Skan z albumu: Lublin Trzech Pokoleń, KAW Lublin 1987, Fotografia: Eliza Kwaśniewska.
Comments: 3
ЗиУ-682В
1 july 1981 - Lublin - Bronowice, Skrzyżowanie ulic Mariana Buczka, Armii Czerwonej, 1 Maja i al. Zygmuntowskich (nazywane również klinem). Obecnie Rondo Lubelskiego Lipca `80. Ponieważ rondo to otrzymało właśnie nowe wcielenie warto przypomnieć jak tu dawniej wyglądało. Ruch od strony dworca (ul. 1 Maja) w kierunku ul. Buczka (ob. Zamojska) odbywał się jeszcze starym mostem na Bystrzycy. Most ten wybudowany został w 1909 roku w technologii sprężonego betonu i otrzymał wystrój neogotycki w postaci balustrad i narożnych fial – te ostatnie zrekonstruowano podczas remontu w latach 2011 – 2013. Most musiał przez wiele lat wytrzymywać ciężar przejeżdżających trolejbusów czterech linii i autobusów kilkunastu linii. Na zdjęciu widoczny jest stary układ sieci - ze strony prawej na lewą dla linii 53 (Majdanek – Al. Warszawska) i 55 (Mełgiewska – Filaretów). Skręt ze starego mostu w ulicę Armii Czerwonej (ob. Fabryczna) służył linii 56 (Unicka – Majdanek). Natomiast trolejbus z lewej jedzie w kierunku ul. 1 Maja i może to być linia 50 (Al. Warszawska – pl. Wójtowicza – czyli dworzec PKP), lub też 51 (Al. Warszawska - Abramowice), bądź też 52 (Filaretów – Abramowice). Po przenumerowaniu linie te dostały jedynkę z przodu. Ok. 1982 roku uruchomiono również linię szczytową 157 (Mełgiewska – Al. Warszawska), której celem było odciążenie 155. Jeśli chodzi o Ziutki – to przeszły one już pierwsze przemalowanie (podejrzewam, że pochodzą z serii „pasiastej”, kremowo – pomarańczowej). Tyły zostały już pozbawione oryginalnych, wypukłych szyb i zastąpione mniejszymi, wprawionymi w blachę. W trolejbusie po prawej widoczna jest kaseta na film Made in MPK, później zdarzały się kasety berlietowskie. Widoczne na zdjęciu PR110U to wtedy jeszcze prawie nówki.Skan obwoluty albumu: Lublin Trzech Pokoleń, KAW Lublin 1987, Fotografia: Eliza Kwaśniewska.
Comments: 3
ЗиУ-682В
1982 - Lublin, plac Katedralny. Ziutki na wiele lat stały się podstawą taboru trolejbusowego Lublina i pomimo swoich wad dość szybko zostały zaakceptowane przez mieszkańców. Duże powierzchnie przeszkleń, wygodne siedzenia, wydajne ogrzewanie, "prawie" niska podłoga w tylnej części - to główne zalety widziane oczami pasażera. Kierowcy z kolei doceniali zabudowana kabinę. Na pierwszym planie widoczny fragment trolejbusu z całkiem estetyczną obudową oporów. Psiukacz na przystanku to najprawdopodobniej linia 25, która stąd właśnie rozpoczynała kurs do Zemborzyc ulicami Buczka, Kunickiego i Nałkowskich. W przeciwieństwie do Ziutków Autosany nie grzeszyły wygodnymi siedzeniami, ani trwałością i szybko zostały przekazane do mniejszych ośrodków. Zdjęcie autorstwa Elizy Kwaśniewskiej pochodzi z albumu "Lublin Trzech Pokoleń", KAW Lublin 1987.
Comments: 5
ЗиУ-682В
1982 - Lublin, plac Łokietka. Kolor pomarańczowy dotyczył największej ilości lubelskich Ziutków (wcześniej były klasyczne, czerwone, następnie pasiaste, kremowo - pomarańczowe). Z prawej strony widoczny fragment wozu z późniejszej serii o najbardziej udanym malowaniu tych pojazdów - jasno-bordowym, o niezwykłym jak na tamte lata połysku. I to właśnie dostawa tych ostatnich spowodowała kasację resztek Skód 9Tr (jakoś nikt nie myślał wtedy o pozostawieniu choćby jednego egzemplarza historycznego). Ziutki, w porównaniu ze Skodami miały większy promień skrętu, były mniej zwinne oraz miały ciągłe problemy z odpadającymi odbierakami a także... masowo pękającymi tylnymi szybami. Zdjęcie autorstwa Elizy Kwaśniewskiej pochodzi z albumu "Lublin Trzech Pokoleń", KAW Lublin 1987.
Comments: 2
Sanos S14 #L90283
1981 - Lublin, Dworzec Główny PKS. To zdjęcie w pewnym stopniu wyjaśnia, dlaczego ówczesne władze miejskie w porozumieniu z PKP postanowiły wydzierżawić dla PKS część obiektów Dworca Północnego. Powodem był niesamowity tłok na dworcu głównym, który musiał obsłużyć region o dosyć słabo rozwiniętej sieci kolejowej (zaszłość z czasów zaborów). Z dworca przy Al. Tysiąclecia odjeżdżały zatem autobusy w kierunku Kraśnika, Lubartowa, Opola Lubelskiego, Białej Podlaskiej i wszystkie dalekobieżne - m.in. do Warszawy, Katowic, Kielc i Krynicy. Na tych ostatnich kierunkach od poł. lat siedemdziesiatych podstawiane były "luksusowe" Sanosy S14. Na zdjęciu jeden z nich przygotowuje się do odjazdu ze stanowiska (chyba) nr 2, drugi Sanos przejeżdża środkiem placu manewrowego. Poza tym królują Autosany i Ogóry, ale wprawne oko wypatrzy również Jelcza 080. Szkoda tylko, że krzaczory tak gesto porastały wówczas wzgórze "Czwartek". Zdjęcie autorstwa Elizy Kwaśniewskiej z albumu "Lublin Trzech Pokoleń" KAW Lublin 1987.
Autosan H9-03 #LUB 905K
1981 - Lublin, ul. Gospodarcza. Dworzec PKP/PKS Lublin - Północ. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych Lublin posiadał trzy dworce autobusowe: Główny przy al. Tysiaclecia, Południowy przy ul. Młyńskiej (miał on być dworcem tymczasowym obsługującym przede wszystkim linię do Świdnika) oraz Północny, mieszczący się w nie do końca wykorzystanym budynku dworca kolejowego Lublin - Północ. Celem uruchomienia tego obiektu było odciążenie, wiecznie zatłoczonego dworca głównego - przeniesiono tutaj kursy do Chełma, Zamościa, Tomaszowa Lubelskiego, Hrubieszowa, Sosnowicy i Włodawy. Po uruchomieniu placówki PKS budynek wyraźnie ożył - na galerii pojawiły się liczne sklepy i "butiki". W celu skomunikowania wszystkich trzech dworców uruchomiono linię 34; w pewnym okresie (do czasu zamknięcia odcinka ul. Łęczyńskiej od ul. Mełgiewskiej do ul. Hutniczej) rolę taką pełniła również "jedynka". Na zdjęciu widoczny fragment, zbudowanego z rozmachem budynku dworca, w tle elektrociepłownia przy FSC. Warto dodać, że przejście podziemne pod torami kończyło się dodatkowym wejściem na teren Fabryki. No i wreszcie pekaesowski tabor - Sanos S14 - wersja późniejsza z wyższymi oknami i H9-20 (oba w w klasycznym, pomarańczowo - kremowym malowaniu) oraz trzy "lokalne" odmiany wersji H9-35, czyli - H9-03. Fotografia autorstwa Elizy Kwaśniewskiej pochodzi z albumu "Lublin Trzech Pokoleń", KAW Lublin 1987.
Comments: 6
Found: 8, RSS Channel